22 Απριλίου 2020

Αθήνα, Ελλάδα.

Ένα απαραίτητο σημείωμα προστέθηκε σε αυτήν την έκδοση…

Η γραφή του βιβλίου ξεκίνησε το ταξίδι της πριν από επτά χρόνια. Η έρευνα πολλά χρόνια νωρίτερα. Η πρώτη ελληνική έκδοση κυκλοφόρησε πριν από δύο χρόνια και η αγγλική έκδοση  ήταν προγραμματισμένη για τον Απρίλιο του 2020. Τον Απρίλιο του 2020 ένας νεοαφηχθείσας   χαρακτήρας – με την ονομασία Covid19 – εισέβαλε στη σκηνή του κόσμου για να ξαναγράψει την ιστορία της ανθρωπότητας. Ένας ιός που θεωρείται ο αόρατος εχθρός  επηρέασε την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, τις σκέψεις, τις καρδιές, τα σώματα, τις σχέσεις, τις εργασίες, τις συνήθειες, τη σταθερότητα, τα έθνη των λαών, τον πλανήτη. Ήρθε για να αποδείξει σε όλους την απλούστερη αλήθεια όλων αλλά και την λιγότερο αντιληπτή. Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι.

Ως καλλιτέχνης με ισχυρή συναισθηματική νοημοσύνη, ως συγγραφέας που απαιτεί να έχω την ικανότητα ενός διανοητή και ως ερευνήτρια που χρειάζεται να δομήσω τη θεωρία μου, κάποιος θα πίστευε ότι θα ένιωθα απογοήτευση, επειδή η φαινομενική καταστροφή έπληξε τον κόσμο μου όπως έπληξε τον κόσμο όλης της υφηλίου και έβλαψε τα σχέδιά μου. Ζώντας στη Νέα Υόρκη για λίγα μόνο χρόνια με την απίστευτη και πολλές φορές απάνθρωπη απαίτηση να φέρομαι ως super woman κατακτώντας σταδιακά την κορυφή του Αμερικανικού ονείρου, κάποιο κομμάτι μέσα μου θα μπορούσε να είναι πολύ απογοητευμένο. Ευτυχώς αυτό δεν συνέβη. Η ιστορία του Covid19 δικαιολόγησε τη διαίσθησή μου ότι πρέπει να υπάρχει ένα μεγαλύτερο σχέδιο, καθώς η ιστορική μοίρα της ανθρωπότητας δεν εμφανίζεται αν δεν υπάρχουν τα αίτια.

Θα μπορούσα να αισθανθώ ότι πέφτουμε από το χείλος του γκρεμού. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ζήσω  χρόνια  μεγάλης μετατόπισης της ιστορίας σε μια νέα εποχή της ανθρωπότητας, την ευκαιρία μας να ανοίξουμε φτερά και να πετάξουμε, να ελευθερωθούμε αντί να πέσουμε από το χείλος του γκρεμού σε έναν ακόμα στοιχειωμένο Μεσαίωνα. Τι θα επιλέξουμε να κάνουμε;

Στα πρώτα στάδια της έρευνάς μου παρατήρησα ότι άρχισα να αλλάζω. Αμφισβήτησα όλες τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις μου. Εξακολουθώ να το κάνω. Άρχισα να γίνομαι παρατηρητής των ανθρώπων, των συμπεριφορών τους και των αποτελεσμάτων που δημιουργούν οι πράξεις μας. Όσο περισσότερο παρατηρώ τους ανθρώπους τόσο περισσότερο νοιώθω απογοήτευση. Όμως η αισιόδοξή μου φύση κατανοεί ότι στην ιστορία της ανθρωπότητας υπάρχει πάντα μια μειοψηφία φωτισμένων παραδειγμάτων που ανακαλύπτουν ξανά τον τροχό που μετατοπίζουν την ανθρωπότητα ένα χιλιοστό παραπέρα. Το έργο μου είναι μόνο ένας σπόρος για τη δημιουργία του Νέου Πολιτισμού που τόσο ανάγκη έχει η ανθρωπότητα.

Οι προκλήσεις που βάζω στον εαυτό μου καθημερινά είναι «πόσο διαφορετικός, πόσο θαυμαστός θα ήταν αυτός ο κόσμος αν ήμασταν όλοι μέρος της μειονότητας των φωτισμένων; Πώς θα ήταν αν οι φωτισμένοι άνθρωποι δεν ήταν πια η μειονότητα; Τι θα χρειαζόταν να συμβεί για να φωτιστούν όλοι οι άνθρωποι; Τι μπορώ να κάνω εγώ για αυτό;”

Έχω εξοικειωθεί με την ιδέα ότι το επίπεδο συνειδητότητας στην ανθρωπότητα εξακολουθεί να βασίζεται στο βασικό ένστικτο της επιβίωσης. Ο θάνατος είναι το μεγάλο ερώτημα και το να τον αντιμετωπίσεις είναι ο πρωταρχικός φόβος, η μεγάλη αδυναμία του ανθρώπου. Συνειδητοποίησα ότι αυτό είναι ένα όχι πρόδηλο ψέμα και ότι έχουμε ξεγελαστεί. Συνειδητοποίησα ότι οι παραβατικές θεωρίες σκέψης που αποκλείουν την παροδική ομαλότητα ήταν ανέκαθεν η πρωτοπορία που αντιστέκεται στην καταπίεση της ανθρώπινης φυλής. Στη ζωή μας υπάρχει μια πρωταρχική αιτία και αυτή είναι το να ανακαλύψουμε την ύπαρξή μας. Να ερωτευθούμε τα μυστήρια που κρύβονται βαθιά μέσα στην ψυχή, να ερωτευθούμε την ύπαρξή μας, έναν άλλο άνθρωπο, όλους τους ανθρώπους, όλες τις μορφές ζωής, τον γαλαξία, το σύμπαν. Να ερωτευθούμε την πηγή της έκστασης.

Μέρος της θεωρίας και της μεθόδου προς εξερεύνηση σε αυτό το βιβλίο είναι το ακόλουθο. Το να ζεις είναι να δρας. Τι είναι  η δράση; Δεν είναι η επιθυμία του Εγώ μας, το κοινωνικό μας αποτύπωμα, η θρησκεία, η διαπαιδαγώγηση, δεν είναι να γίνουμε κάτι «περισσότερο», αλλά να γίνουμε ολόκληροι. Η υποκριτική τέχνη είναι μια πορεία προς την εξέλιξη είναι η απόλαυση του παιχνιδιού. Στο παιχνίδι δεν υπάρχει χώρος και χρόνος. Δεν υπάρχει σύγκριση ή διόρθωση. Υπάρχει μόνο ένα, το να είσαι παρών. Είναι το παράδειγμα του ανθρώπου που καθορίζει τις πράξεις του ανθρώπου. Πέρα από το παράδειγμα  του ανθρώπου υπάρχουν τα άπειρα θαύματα της φύσης του, των δώρων του και της δυνατότητας της αυτοπραγμάτωσης. Πέρα από το παράδειγμα του ανθρώπου δεν υπάρχει μόνο η ζωή και ο θάνατος, υπάρχουν τα αρχέτυπα, υπάρχει το άπειρο. Πέρα από το παράδειγμα του ανθρώπου, υπάρχει ο Άνθρωπος με  κεφάλαιο Α, που παρατηρεί τον άνθρωπο με μικρό α.

Η δομή της κοινωνίας βασίζεται σε παλαιότερες μορφές, κανόνες και αρχές, αλλά ο κόσμος εξελίσσεται κι έτσι πρέπει κι εμείς. Θέλετε να είστε  Άνθρωπος; Ή θέλετε να είστε επιζών;

Οι άνθρωποι εξ ορισμού είμαστε παράγοντες που δρουν με κάθε μικρή σημαντική ή ασήμαντη απόφαση που παίρνουμε και οι μικρές μας σημαντικές ή ασήμαντες σκέψεις, συναισθήματα, αποφάσεις, δράσεις διαμορφώνουν την ιστορία μας. Δημιουργούν το μέλλον μας. Δημιουργούν το παρελθόν των απογόνων μας.

Εξαρτόμαστε ο ένας από τον άλλο. Μια μεταφορά που εξηγεί με σύνεση πώς κάθε προσωπική δράση επηρεάζει το σύνολο είναι «το φαινόμενο της πεταλούδας». Όταν μια πεταλούδα χτυπά τα φτερά της στην Κίνα, μπορεί να προκαλέσει έναν τυφώνα στο Τέξας. Δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαχρονικό παράδειγμα.

Σε αυτό το βιβλίο ζητώ από τον αναγνώστη να δει τον κόσμο μέσα από  τους φακούς του ηθοποιού που είναι και να σκεφτεί πώς και γιατί είναι ένα ζωτικό μέρος του παρακάτω αποσπάσματος. Εξάλλου το να ποιείς είναι να δημιουργείς είναι ένα ενεργητικό ρήμα που το θεωρούμε επάγγελμα.

Ο Sheakspeare στο έργο του Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε ( άλλες Ελληνικές μεταφράσεις  Όπως Αγαπάτε ή Έτσι σας αρέσει) αποκαλύπτει μια μεγάλη αλήθεια που στις ημέρες μας πρέπει να την ερμηνεύσουμε προς όφελος της παγκόσμιας συνείδησης:

Ο κόσμος είναι μια θεατρική σκηνή και όλοι,

άντρες και γυναίκες, απλά ηθοποιοί.

Έχουν τις εισόδους τους και τις εξόδους τους.

Και ο κάθε άνθρωπος στον καιρό του παίζει πολλούς ρόλους,

καθώς οι πράξεις όπου εμφανίζεται είναι οι εφτά ηλικίες.

Δεν πρέπει να θεωρούμε αυτό το απόσπασμα μια μεταφορά. Εάν αντιληφθούμε τη λογοτεχνία της σκέψης του Sheakspeare, θα δούμε ότι ερχόμαστε όλοι στη ζωή όταν γεννηθούμε, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας εκτελούμε διαφορετικούς καθορισμένους ρόλους, διαφορετικές δράσεις δράματος και κωμωδίας και φεύγουμε όταν πεθαίνουμε. Είμαστε όλοι ηθοποιοί σε ένα έργο που ονομάζεται Ζωή. Στο έργο Ζωή, η άνοιξη του 2020, μια σημαντική ιστορική περίοδος της ανθρωπότητας, είναι μια σημαντική πράξη και όλοι είμαστε πρωταγωνιστές.

Ο Oscar Wilde έκανε μια περιστροφή στο απόσπασμα του Σαίξπηρ λέγοντας: Όλος ο κόσμος είναι  μια σκηνή αλλά η διανομή των ρόλων είναι άθλια. Τολμώ να αλλάξω το απόσπασμα του Oscar Wilde και να πω Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή και η διανομή των ρόλων είναι θαυμάσια.  Δεν είναι προς το συμφέρον μας να ενεργούμε πλέον ως άθλιοι ηθοποιοί.

Το βιβλίο αυτό ρίχνει φως σε σκέψεις που ίσως δεν έχετε σκεφτεί ακόμη. Σκέψεις που θα πυροδοτήσουν την ασυνείδητη συνειδητοποίησή σας. Το βιβλίο αυτό φωτίζει στο πώς να γίνετε ο ηθοποιός, ο σκηνοθέτης και το κοινό της ζωής σας ταυτόχρονα υπέρ του του πολλά υποσχόμενου παρόντος σας και του μέλλοντος ενός ειρηνικού, χαρούμενου και άξιο λόγου να ζει κανείς  κόσμου.

Απρίλιος 2020.

Θα μπορούσε να είναι η αρχή της εποχής του Υπερσυνείδητου Ανθρώπου.